"مقاله عفاف و حجاب"
رسول خدا(صلياللهعليهوآله)فرمودند: خداوند شما را از عريان شدن بازداشته است؛(بحار الانوار ج. 56)
مقدمه :
دشمنان ما خوب فهمیدند که حفظ حجاب و پوشش اسلامی برای زنان و دختران این کشور، یکی از مهمترین مسائل و دغدغه های آنان است. دانستند که نمی توانند به زور حجاب را از آنان بگیرند. لذا از سویی به تخریب نظری و فکری حجاب پرداختند و آن را مانع تمدن، روشنفکری و به روز بودن نشان دادند. و از سوی دیگر، روز به روز به تخریب عملی حجاب پرداخته و با تهاجمی خاموش به طراحی، تولید و عرضه لباس هایی پرداختند تا حجاب را به گودال بی حیایی و بی غیرتی بریزند و بنیان خانواده را به سقوط کشانده و از بین ببرند.
در سیر طراحی و تولید لباس ها زنانه ، کوتاه ترشدن، بدن نما بودن، نازک تر شدن پارچه ها، و استفاده از رنگ های جذاب تر در دستور کار آنان قرار گرفت. آنقدر ملایم و ظریف کار کردند که طی چند سال توانستند حیاء زنان و غیرت مردان را کاهش دهند.
عفاف و حجاب
نگاه کرده اید چقدر زیباست، همه ما به نوعی در مقابل یک چنین درختی که پوششی از برگ های سبز دارد خودمون رو برای حفظش مسئول می دونیم و اگر کسی بخواهد شاخه ای از آن جدا کند شاید ناراحت شویم و بگوئیم چنین کاری را انجام ندهد، اما اگر درختی عریان باشد از آنجایی که این درخت رو تا حدودی فاقد ارزش حساب میکنیم نسبت به آن بی خیالیم و واسه همین است که عده ای چقدر زود از ریشه ان را در می آورند.
در خلقت انسان ها هم تا حدودی وضعیت بدین گونه است، اگر پوشش داشته باشی هم خودت سالم تری و هم به دیگران ضرر و زیان نمی رسانی و دیگران هم از آنجا که خودت برای خودت ارزش قائلی و به فکر اطراف و سلامت جامعه ات هستی هرگز در پی قطع تو نمی افتنداما اگر بی حجاب باشی عده ای مثل یک درخت خشک تنه ات را برای چند دقیقه شعله ور کردن آتش شهوت وجودشان لازم دارندو دیگر فقط خاکستری بیش از آن وجود باقی نخواهد ماند.
کرامت انسانی زن، در سایه عفاف او تامین میشود و زنان جامعه ما میتوانند با حفظ عفاف و حجاب خود همانند حضرت زینب (س) و حضرت فاطمه (س) به فعالیتهای اجتماعی و سیاسی بپردازند.
حجاب یکی از احکام دینی است که برای حفظ و پاکدامنی زن و نیز حفظ جامعه از آلودگیهای اخلاقی تشریع شده است. نهضت عاشورا برای احیای ارزشهای دینی بود. در سایه آن حجاب و عفاف زن مسلمان نیز جایگاه خود را یافت و امام حسین(ع) و زینب کبری (س) و دودمان رسالت، چه با سخنانشان، چه با نحوه عمل خویش، یاد آور این گوهر ناب گشتند. برای زنان، زینب کبری و خاندان امام حسین (ع) الگوی حجاب و عفاف است. اینان در عین مشارکت در حماسه عظیم و ادای رسالت حساس و خطیر اجتماعی، متانت و عفاف را هم مراعات کردند و اسوه همگان شدند.
حسین بن علی(ع) به خواهران خویش و به دخترش، فاطمه(س)، توصیه فرمود که اگر من کشته شوم، گریبان چاک نزنید، صورت مخراشید و سخنان ناروا و نکوهیده مگویید. اینگونه حالات، در شان خاندان قهرمان آن حضرت نبود، به خصوص که چشم دشمن ناظر صحنهها و رفتار آنان بود.
رفتار توام با عفاف و رعایت حجاب همسران و دختران شهدای کربلا و حضرت زینب، نمونه عملی متانت بانوی اسلام بود. امام سجاد علیهالسلام نیز تا میتوانست، مراقب حفظ شوون آن بانوان بود. در کوفه به ابن زیاد گفت: مرد مسلمان و پاکدامنی را همراه این زنان بفرست، اگر اهل تقوایی!
به نقل سید بن طاووس، شب عاشورا امام حسین علیهالسلام در گفتوگو با خانوادهاش آنان را به حجاب و عفاف و خویشتنداری توصیه کرد
در حادثه حمله دشمن به خیمهها و غارت آنچه آنجا بود، زنی از بنی بکر بن وائل از بانوان حرم دفاع کرد و خطاب کرد که: ای آل بکر بن وائل! آیا دختران پیامبر را غارت میکنند و جامههایشان را میبرند و شما مینگرید؟
دختران و خواهران امام، مواظب بودند تا حریم عفاف و حجاب اهلبیت پیامبر تا آنجا که میشود، حفظ و رعایت شود. ام کلثوم به مامور بردن اسیران گفت: وقتی ما را وارد شهر دمشق میکنید از دری وارد کنید که تماشاچی کمتری داشته باشد و از آنان درخواست کرد که سرهای شهدا را از میان کجاوههای اهلبیت فاصله بدهند تا نگاه مردم به آنها باشد و حرم رسول الله را تماشا نکنند.
هدف از نقل این نمونهها نشان دادن این نکته است که هم خاندان امام حسین (ع)، نسبت به حجاب و عفاف خویش مواظبت داشتند، و هم از رفتار دشمن در اینکه حریم حرمت عترت پیامبر را نگاه داشته و آنان را در معرض تماشای مردم قرار داده بودند، به شدت انتقاد میکردند.
با آن که زیردست دشمن بودند و داغدار و مصیبتزده از منزلی به منزلی و از شهری به شهری و از درباری به درباری آنان را میبردند، با نهایت دقت، نسبت به حفظ شان و مرتبه یک زن پاکدامن و متعهد مراقبت داشتند و در همان حال نیز سخنرانیهای افشاگرانه و انجام رسالت و تبیین و دفاع از اهداف شهدا باز نمیماندند. حرکت اجتماعی سیاسی، در عین مراعات حجاب و عفاف و این درسی برای بانوان در همه دورانها و همه شرایط است .
امروزه دیپلماسی عمومی تبدیل به مفهومی پرپیمانه و البته نامآشنا شده است. دیپلماسی عمومی را به معنای تقویت منافع ملی از طریق شناخت، اطلاع رسانی و تأثیرگذاری بر مردم کشورهای دیگر و گسترش گفتگو میان شهروندان و نهادهای یک کشور و همتایان خارجی آنان تعریف میکنند. دیپلماسی عمومی روشها و مدلهای فراوانی دارد که یکی از آنها زیپ دیپلماسی است. زیپدیپلماسی به معنای نوعی دیپلماسی است که در آن گروهها و افراد به عنوان دندههای یک لبه زیپ با گروهها و افراد هم سطح خود در دنیا ارتباط برقرار کرده و به مثابه دو لبه یک زیپ در کنار یکدیگر قرار گرفته و پیوند مییابند. زیپدیپلماسی یکی از شیوههای بالقوه برای عرصه دیپلماسی عمومی است. دیپلماسی تجاری، ورزشی، دانشگاهی و ... از این دست میباشند؛ یکی از مهمترین این گروهها که خود به تنهایی جایگاهی سترگ دارد، دیپلماسی زنان است. و در ادامه آن شاهد نوع جدیدی از دیپلماسی هستیم که جلب توجه کرده و در عین سادگی، مفهومی بسیار عمیق را به مخاطب خود در سراسر جهان منتقل میکند: دیپلماسی حجاب.
در حالی که زنان نماینده نیمی از جمعیت جهان هستند، بسیاری از کسانی که به مطالعه توسعه انسانی میپردازند، دیپلماسی عمومی را وسیلهای برای پیشرفت و توانمندسازی زنان و دختران در سراسر جهان ارزیابی میکنند. با این وصف، در کشورمان شاهد وقوع امری جالب بودیم چرا که قهرمان زن کشورمان در یک رشتهی رزمی پس از دریافت مدال طلای خود و اهدای بلافاصله آن به رهبر انقلاب، سخنی ژرف با زنان دنیا در میان گذاشت و آن اینکه، در عین صلابت و اقتدار، به هیچ مرد اجنبیای اجازه چشمچرانی و هرزگی نمیدهد؛ سخنی که تقریبا همه زنان آن را از درون خود نیز میشنوند و این بار آن را از بلندترین قلههای جهانی ورزش شنیدهاند. به علاوه، این حرکت بانوی ورزشکار ایرانی نه تنها از سر ترس و اجبار نبوده بلکه آن را عزتمندانه به تفکرات اسلامی و ولایی خود مرتبط میکند.
مهمترین و اساسیترین ادعای جهان غرب، شدت هراس و دشمنی غرب از حضور زنان مسلمان محجبه در عرصههای مختلف از جمله ورزشی؛ ترس از الگو شدن زن مسلمان برای دیگر زنان دنیا است. به ویژه آن که در شرایط کنونیِ بحرانهای خانوادگی و فرهنگی و اقتصادی جبرانناپذیر بر پیکره آخرین نسخه تمدنی غرب یعنی لیبرال دموکراسی وارد میآورد. حضور زنان محجبه مسلمان در میان توجه تماشاگران مسابقات جهانی از سراسر عالم میتواند پیام بلند و رسایی باشد در مقابل دیدگاه محدودیت و انزوای زن در اسلام که از سوی فمینیستهای داخلی و خارجی عنوان میشود.